SCM อาวุธการแข่งขันธุรกิจสายพันธุ์ใหม่

การสร้าง Visibility ในการขนส่ง นอกจากทำให้ผู้ใช้บริการสามารถติดตามสถานะสินค้าได้แล้ว ยังเป็นการแชร์ข้อมูลระหว่างผู้ขนส่งสินค้าด้วยกัน คาดคะเนความต้องการใช้บริการล่วงหน้า เพิ่มประสิทธิภาพการขนส่ง ลดภาวะตึงเครียด
Visibility เป็นความพยายามสำคัญอีกหนึ่งเรื่องในการบริหารเครือข่าย Supply Chain Management (SCM) หรือหุ้นส่วนทางการค้าของเราให้มีศักยภาพในการแข่งขันในยุคนี้ Visibility in Supply Chain เปรียบเสมือนว่าเรามองเห็นความเป็นไปหรือการดำเนินงานขององค์กรต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับองค์กรเราได้ชัดเจน ทำให้ความต่อเนื่องในการส่งมอบสินค้าและบริการ หรือการต่อยอดมูลค่าเพิ่มให้สินค้าและบริการทำได้รวดเร็ว ไม่ต้องมีการสอบถามตรวจสอบหรือรอคอยโดยไม่จำเป็น รวมทั้งรับทราบถึงความสำเร็จหรือปัญหาที่เกิดขึ้นในทุกขั้นตอนในเครือข่าย Supply Chain ของเรา เพื่อให้สามารถบริหารจัดการกับปัญหาและมีการพัฒนาไปด้วยกันทั้งเครือข่ายได้รวดเร็ว ซึ่งหากทำได้จะช่วยลดความเครียดของทุกฝ่ายในการรอคอยข้อมูลที่เกี่ยวข้องลงได้มาก และช่วยกันบริการลูกค้าได้ดีขึ้น ซึ่งหมายถึงการจัดเก็บรายได้เข้าองค์กรได้รวดเร็วขึ้นด้วย Visibility จึงเป็นปัจจัยสำคัญอย่างยิ่งต่อการพัฒนาเครือข่ายของเรา

บทความในฉบับนี้จะขอกล่าวถึง Visibility in Transport เพราะการขนส่งนับเป็นส่วนที่ทุกฝ่ายต่างให้ความสำคัญในการพัฒนา ปัจจุบันผู้ประกอบการขนส่งหลายรายเริ่มให้บริการ Trace & Track ให้กับลูกค้าที่สามารถตรวจสอบสถานะสินค้าของตนเองผ่านทาง website โดยลูกค้าที่ลงทะเบียนไว้กับบริษัทกดหมายเลขใบส่งของ หรือ bill of lading หรือ airway bill ก็จะทราบว่าสินค้าของคุณอยู่ตรงไหน หรือใช้ระบบ GPS (Global Positioning System) ใช้ดาวเทียมค้นหารถขนส่งควบคู่กับการติดกล่องดำควบคุมตรวจสอบการเดินรถได้ตลอดเวลา ระบบนี้เดิมทีจะให้ความสำคัญกับรถขนส่งวัตถุอันตราย เช่น น้ำมัน และรถขนส่งเงินหรือของมีค่า เพื่อตรวจสอบ fleet รถของตัวเองอย่างเข้มงวด ตรวจสอบความเร็วรถ เส้นทาง และพฤติกรรมการขับรถ แต่ปัจจุบันเริ่มเป็นอีกหนึ่งบริการที่ผู้ประกอบการขนส่งมีไว้ให้บริการกับลูกค้าทั่วไป ซึ่งบริษัทผู้ให้บริการติดตั้งและดำเนินการระบบ GPS ในเมืองไทย เร่งสร้างแรงจูงใจให้กับผู้บริโภคโดยการออก package มาให้ผู้ประกอบการขนส่งได้เลือกใช้ ผู้ประกอบการขนส่งหลายรายในเมืองไทยก็ให้บริการแจ้ง POD (Proof of Delivery) แก่ลูกค้าทุกเที่ยวที่ทำการส่งเรียบร้อยแล้วทันทีเช่นกัน นอกจากนี้หลายบริษัทก็ให้ความสนใจศึกษาการนำ RFID (Radio Frequency Identification) มาใช้ เมื่อสินค้าทุกชิ้นมีการติดชิป RFID และทุกหน่วยงานที่เกี่ยวข้องไม่ว่าจะเป็นฝ่ายผลิต ฝ่ายคลัง ฝ่ายขนส่ง ฝ่ายจำหน่าย มีเครื่องอ่าน RFID ซึ่งระบบนี้จะสามารถอ่านข้อมูลสินค้าได้ครั้งละมากๆ อ่านครั้งเดียวได้ทั้งพาเลทหรือทั้งคันรถ ระบบจะบันทึกข้อมูลสถานะของสินค้าทั้ง lot นั้นเข้าระบบคอมพิวเตอร์ ซึ่งทุกฝ่ายจะรับทราบสถานะสินค้าได้ทันทีว่าอยู่ในขั้นตอนใด เพื่อสามารถวางแผนงานต่อเนื่องได้แบบพอดีเวลา จัดสรรและใช้ทรัพยากรได้อย่างเหมาะสม ในอนาคตอันใกล้นี้เราคงได้เห็นพัฒนาการนี้ในบ้านเรา

ความพยายามเหล่านี้ก็เพื่อสร้าง Visibility ให้กับลูกค้าเพื่อให้ลูกค้าสามารถติดตามสถานะสินค้าของตนได้ตลอดเวลาที่ผู้ประกอบการขนส่งรับช่วงสินค้าในการส่งต่อไปยังปลายทางนั่นเอง อย่างไรก็ตามเทคโนโลยีหลากหลายประเภทนี้ยังมีข้อจำกัดในการใช้งาน เนื่องจาก Visibility ต้องเกี่ยวข้องกันหลายองค์กร ที่สำคัญที่สุดความพร้อมในการให้ข้อมูลและความเข้าใจในเรื่องดังกล่าวของแต่ละองค์กรมีไม่เท่ากัน การสื่อสารระหว่างกันในปัจจุบันมีหลากหลายรูปแบบทั้งโทรศัพท์ โทรสาร e-mail EDI บริษัทใหญ่ก็มี software จำพวก ERP SCM และ TMS เป็นต้น รูปแบบการใช้เทคโนโลยีก็ไม่เหมือนกัน โดยมากจะเป็นในลักษณะต่างฝ่ายต่างทำมากกว่าจะใช้ระบบร่วมกัน การจัดการกับข้อมูลหลากหลายช่องทางจึงยังต้องเสียเวลาและค่าใช้จ่ายในการประสานงานอยู่ต่อไป

ในส่วนของการขนส่งซึ่งมีฝ่ายที่เกี่ยวข้องกันอย่างน้อย 3 ส่วน ส่วนที่หนึ่งคือ shipper ผู้ต้องการส่งสินค้าส่วนใหญ่คือผู้ผลิตสินค้า สอง ผู้ประกอบการขนส่งสินค้า และสาม ผู้รับสินค้าปลายทาง ซึ่งเป็นลูกค้าคนสำคัญของ shipper นั่นเอง
ความกังวลของ shipper คือความพร้อมความเพียงพอของรถที่จะทำการขนส่ง การจัดการกับการเปลี่ยนแปลงความต้องการขนส่งไม่ว่าจะเป็นการเปลี่ยนแปลงในเสี้ยววินาทีสุดท้าย หรือการจัดให้มีการขนส่งแบบเร่งด่วนทดแทน เป็นเรื่องที่จะจัดการอย่างไรให้ขนส่งได้ตามแผนงานด้วยต้นทุนที่เหมาะสม รวมทั้งคุณภาพการบริการของผู้ประกอบการขนส่งและส่งคืนเอกสาร POD ได้รวดเร็วด้วย ในขณะที่ผู้ประกอบการขนส่งจะกังวลกับการใช้รถบรรทุกได้เต็มอรรถประโยชน์หรือเปล่า ต้องบรรทุกครึ่งคันหรือวิ่งเที่ยวเปล่ามากน้อยเพียงใด จะจัดสรรเวลารถออกอย่างไรในชั่วโมงเร่งด่วนหรือหลีกเลี่ยงการติดเวลาอย่างไร เพราะเรื่องเหล่านี้เกี่ยวข้องโดยตรงกับผลกำไรขาดทุนในการประกอบการ ส่วนผู้รับสินค้าปลายทางก็ต้องการความถูกต้อง รวดเร็ว และแน่นอนในการได้รับสินค้าด้วยราคาที่สมเหตุสมผล คุณภาพสินค้าและหีบห่อไม่เสียหายระหว่างการขนส่ง รวมทั้งขนส่งได้ตามเวลาและวิธีการที่สามารถนำสินค้าไปจำหน่ายหรือดำเนินการต่อได้อย่างสะดวกรวดเร็วด้วย
นอกจากนี้ทุกฝ่ายยังมีข้อจำกัดในเรื่องทรัพยากรและเวลาไม่ว่าจะเป็นจำนวนและขนาดรถ พื้นที่หรือประตูในการรับส่งสินค้า จำนวนอุปกรณ์และบุคลากรในการช่วยขนถ่ายสินค้า ความล่าช้าในการรับและส่งต่อข้อมูลที่จำเป็นในการวางแผนของทุกฝ่าย การสร้าง Visibility ในกระบวนการขนส่งจะช่วยให้ทุกฝ่ายได้รับผลลัพธ์เป็นที่น่าพอใจอย่างต่อเนื่องและไม่ต้องเครียดกับความกังวลต่างๆ ข้างต้นมากจนเกินไป

การแบ่งปันข้อมูลระหว่างกันทำให้ทุกฝ่ายรับทราบศักยภาพและความต้องการของทุก shipment ไว้ล่วงหน้าทันทีที่มีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งรับทราบข้อมูล ตั้งแต่ประเภท จำนวนสินค้า พื้นที่รับสินค้าต้นทาง-ปลายทาง เวลารับ-ส่งสินค้า ประเภทและจำนวนรถ การจัดสรรอุปกรณ์และผู้ช่วยขนสินค้า การดำเนินการขนส่งตามคำสั่ง การจัดส่ง POD การรับ-จ่ายเงิน การรายงานผลการปฏิบัติงานตาม KPI ที่ได้ตกลงกันไว้ การแจ้งเตือนเมื่อมีการรับ-ส่งสินค้าล่าช้ากว่าแผนงาน รายงานประสิทธิภาพการบรรทุกสินค้าหรือจำนวนและเส้นทางวิ่งเที่ยวเปล่า การแจ้งเหตุอุบัติเหตุ รายการต้นทุนการขนส่งการขนส่งที่เพิ่มขึ้นหรือความเสียหายที่เกิดขึ้น ข้อมูลเหล่านี้มีจำนวนมากทั้งรายวัน รายสัปดาห์ และรายเดือน หากต้องมีการประสานขอข้อมูลทุกครั้งจะทำให้สิ้นเปลืองทั้งเวลาและค่าใช้จ่าย รวมทั้งยังอาจผิดพลาด ตกหล่น เพราะผู้ทราบข้อมูลอาจไม่อยู่ให้ข้อมูลได้ในบางเวลา รวมทั้งความล่าช้าในการปิดงานและการจัดเก็บรายได้ด้วย หากมีการวางแผนจัดการข้อมูลและระบบแจ้งเตือนไว้ดี ทุกฝ่ายเห็นความเป็นไปของกันและกัน ก็จะทำให้การดำเนินงานร่วมกันมีความสุขขึ้นและมีเวลาและข้อมูลในการพัฒนาแก้ไขปัญหาร่วมกันอีกด้วย

ระบบที่กล่าวมาข้างต้นล้วนเป็นประโยชน์ต่อผู้ที่เกี่ยวข้องตลอดสายโซ่อุปทาน ไม่ว่าจะเป็นการวางแผนในการทำงานหรือแม้แต่การนำเทคโนโลยีที่มีประสิทธิภาพมาใช้ แต่ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับความเหมาะสมในการนำสิ่งเหล่านี้มาปรับใช้ให้เหมาะสมกับธุรกิจของตนเอง

ที่มา : http://www.logisticsdigest.com/index.php?option=com_content&task=view&id=138&Itemid=73

ปตท.ดึงระบบSCMบริหารต้นทุนลดค่าใช้จ่าย

ประเสริฐ บุญสัมพันธ์ ประธานเจ้าหน้าที่บริหารและกรรมการผู้จัดการใหญ่ บริษัทปตท. จำกัด (มหาชน)

กลุ่ม ปตท. ตั้งเป้าภายใน 5 ปี ติด 1 ใน 100 อันดับที่นิตยสารฟอร์จูนจัด เร่งวางระบบบริหารจัดการต้นทุน หวังลดค่าใช้จ่ายต่อหน่วย
นายประเสริฐ บุญสัมพันธ์ ประธานเจ้าหน้าที่บริหารและกรรมการผู้จัดการใหญ่ บริษัทปตท. จำกัด (มหาชน) เปิดเผยว่า ขณะนี้ ปตท.ได้นำกระบวนการบริหารงานแบบ SCM (Supply Chain Management ) มาใช้บริหารต้นทุนตั้งแต่การจัดหาวัตถุดิบ การผลิต จัดเก็บ จำหน่าย และขนส่งสินค้าให้แก่ลูกค้า โดยเริ่มจากสายธุรกิจโพลีเมอร์ หลังจากนั้นจะขยายไปทั้งทุกกลุ่มธุรกิจ ได้แก่ ปิโตรเคมี น้ำมัน และก๊าซธรรมชาติ รวมถึงเชื่อมโยงไปถึงองค์กรภายนอกตั้งแต่ ต้นทาง สำรวจและผลิต จนถึงลูกค้า คาดจะใช้เงินลงทุนไม่เกิน 1,000 ล้านบาท โดยมีเป้าหมายดำเนินการให้เสร็จภายใน 2-3 ปี

"การนำระบบ SCM มาใช้นั้นจะเน้นเชื่อมโยงข้อมูลแบบ Real Time ทั้งภายในกลุ่มบริษัทและภายนอก โดยปรับวิธีการทำงานของปตท.ให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น เชื่อว่าปัจจัยดังกล่าวจะสนับสนุนให้ ปตท.ติด 1 ใน 100 ของหนังสือฟอร์จูนภายใน 5 ปี จากที่ปี 2551 ปตท.อยู่ลำดับที่ 135"

ด้าน นายวีรศักดิ์ โฆสิตไพศาล กรรมการผู้จัดการใหญ่ บริษัท ปตท.เคมิคอล จำกัด (มหาชน) กล่าวว่า ปัจจุบันประเทศไทยมีต้นทุนโลจิสติกส์ประมาณ 19% ของจีดีพี ส่งผลต่อขีดความสามารถแข่งขันประเทศ ดังนั้นกลุ่ม ปตท.จึงนำระบบ SCM มาใช้กับธุรกิจปิโตรเคมีสายโพลีเมอร์ก่อน ใช้เงินลงทุน 100 ล้านบาท เมื่อปี 2550 พบว่าคืนทุนได้ภายในหนึ่งปี โดยต้นทุนขนส่งลดเหลือ 50 ดอลลาร์ต่อตัน คิดเป็น 5% ของต้นทุนรวม

โดย : กรุงเทพธุรกิจออนไลน์

SCM กับการบริหารจัดการเครือข่ายยุคใหม่

สิ่งต่าง ๆ ในโลกย่อมผันแปรไปกับเวลา เมื่อเวลาผ่านไปพัฒนาการต่าง ๆ ก็เปิดขึ้นในโลก การสั่งสมความรู้ทำให้เกิดการพัฒนาไปสู่สิ่งที่ดีขึ้น ได้เรียนรู้และเข้าใจในสิ่งต่าง ๆ มากขึ้น ดังนั้นจึงมีศาสตร์ใหม่ ๆ ให้ศึกษาอยู่ตลอดเวลา
ในอดีตการบริหารและจัดการ เน้นทฤษฎีที่มองตนเองเป็นศูนย์กลาง นำวิชาเศรษฐศาสตร์เข้ามาจัดการเรื่องทรัพยากร นำคณิตศาสตร์เข้ามาช่วยเพื่อให้พบกับจุดกำไรสูงสุด หรือจุดที่ดีที่สุด มีการสร้างระบบการไหลเวียนของสิ่งต่าง ๆ โดยเฉพาะในเรื่องสินทรัพย์ หนี้สิน รายรับ รายจ่าย ก่อให้เกิดระบบบัญชีในองค์กร การบริหารและจัดการที่เน้นทฤษฎีที่มองตนเองเป็นศูนย์กลาง
ต่อมาการดำเนินการต่าง ๆ ต้องพึ่งพาอาศัยร่วมกันมากขึ้น การประกอบกิจการงานใดต้องเกี่ยวข้องและเกี่ยวโยงถึงกัน การจะเอาตัวรอดในสังคมเพียงคนเดียวเป็นสิ่งที่ไม่พึงประสงค์ในยุคปัจจุบัน การบริหารจัดการจึงต้องพึ่งทฤษฎีการอยู่ร่วมกัน การใช้กลยุทธ์ WIN-WIN หรือเข้าสู่ชัยชนะร่วมกัน จึงเป็นหนทางที่ธุรกิจจำนวนมากให้ความสนใจ ภารกิจของการบริหารจัดการในยุคนี้ตามทฤษฎีใหม่จึงกลายมาเป็นเรื่องของการบริหารแบบมีพันธมิตรมีแนวร่วม (alliance, partner) ตลอดจนการร่วมกันดำเนินกิจกรรมเพื่อเป้าหมายของการประสบความสำเร็จร่วมกัน
ระบบสมัยใหม่จึงต้องปรับตัวและหันมายังทฤษฎีการบริหารแนวใหม่ที่ยึดการบริหารแบบแนวร่วมที่มิได้มองตนเองเป็นศูนย์กลาง มีการวางแนวทางร่วมกัน ก่อให้เกิดความคิดที่เรียกว่า ซัพพลายเชน Supply Chain Management และการสร้างประสานสัมพันธ์กับลูกค้า หรือ demand chain management ซึ่งเน้นความสัมพันธ์กับลูกค้าหรือที่เรียกว่า CRM - Customer Relation Management
ระบบที่ดีจึงต้องเปลี่ยนจุดสนใจใหม่ เดิมใช้ทฤษฎีว่าด้วยตนเองและให้ความสำคัญกับตัวเอง เช่น ตัวเลข งบดุล กำไรขาดทุน แต่ในปัจจุบันต้องสนใจเรื่อง สายใย Chain และให้ความสำคัญกับเวลามากกว่าตัวเลข โดยเน้นให้การดำเนินการร่วมกันที่มีประสิทธิภาพเชิงเวลา
เครือข่ายและเทคโนโลยีทำให้มุมมองของทฤษฎีบริหารและการจัดการเปลี่ยนแปลงไปมาก เครือข่ายคอมพิวเตอร์ทำให้การไหลของข้อมูลข่าวสารระหว่างกันเป็นไปได้ง่ายและรวดเร็ว โดยเฉพาะอินเทอร์เน็ตทำให้รูปแบบการบริหารและจัดการเปลี่ยนทฤษฎีจากเดิมไปมาก องค์กรทุกองค์กรจำเป็นต้องบริหารแบบใหม่โดยใช้ระบบสื่อสารโทรคมนาคม ข่าวสารและคอมพิวเตอร์ให้เกิดประโยชน์สูงสุด เครือข่ายนนทรีก็เช่นกัน เกี่ยวกับองค์การโทรศัพท์ การสื่อสารแห่งประเทศไทย ยูนิเน็ต ไทยสาร เนคเทค และอื่น ๆ ปัญหาที่เกิดขึ้นที่อื่น เช่น สายโทรศัพท์ ย่อมส่งผลต่อการใช้โมเด็มด้วย
โมเดลสายใยการบริหารจึงมีรูปแบบเป็นดังนี้

รูปที่ 1 โมเดลการบริหารสมัยใหม่

องค์กรทุกองค์กรต้องหันมาใช้ระบบการบริหารแนวใหม่ เช่น มหาวิทยาลัยก็เป็นองค์กรหนึ่ง การใช้วิธีการบริหารต้องเปลี่ยนแปลงไป จะมองที่ตนเองเป็นศูนย์กลางเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้ แต่จะต้องบริหารเลยไปถึงทางด้านซัพพลายเออร์ และดีมานด์ด้วย ทางด้ายซัพพลายคือ การให้วัตถุดิบ ซึ่งก็ได้แก่โรงเรียนมัธยม ทบวงมหาวิทยาลัย และครอบครัวที่มีลูกจะเข้ามหาวิทยาลัย ทำอย่างไรจึงจะสร้างพันธมิตรและทำงานร่วมกันเพื่อให้คุณภาพของวัตถุดิบที่ดีขึ้น และต้องบริหารเลยไปถึงลูกค้าคือ บริษัท ห้างร้าน องค์กรต่าง ๆ ที่ใช้สินค้า เพื่อให้ได้บัณฑิตที่มีคุณภาพตรงตามความต้องการ และเป็นที่เรียกหาของลูกค้า


รูปที่ 2 โมเดลเครือข่ายการแลกเปลี่ยนข่าวสารและการบริหาร

การบริหารและจัดการเครือข่ายคอมพิวเตอร์ต้องอาศัยหลักการ SCM และ CRM ทั้งนี้เพราะการบริหารเครือข่าย (NOC - Network Operation Center) เป็นงานบริหารที่ต้องดำเนินการให้บริการให้ได้ตลอด 24x7x365 โดยมีเวลาดาวน์ไทม์น้อยสุด และที่สำคัญต้องเกี่ยวข้องกับต้นทุนโดยรวมที่ต้องทำให้ต้นทุนถูก บริการรวดเร็ว และตอบสนองความต้องการของผู้ใช้ได้
การดำเนินการบริหารเครือข่ายและดูแล NOC จำเป็นต้องใช้จุดโฟกัสเช่นเดียวกับการบริหารด้วยทฤษฎีใหม่ กล่าวคือต้องให้ความสำคัญในเรื่องเวลาเป็นสำคัญ ทำอย่างไรจึงจะให้บริการได้อย่างต่อเนื่อง
การจัดการเครือข่ายบริการ เช่น เครือข่ายนนทรี จึงจำเป็นต้องเน้นในเรื่อง SCM และ CRM ในส่วนของ SCM - Supply Chain Management ของเครือข่ายต้องเกี่ยวข้องกับเครือข่ายอื่น เช่น เครือข่ายนนทรี มีซัพพลายเออร์คือ เครือข่ายยูนิเน็ต และเครือข่ายไทยสารเนคเทค การดำเนินการ SCM จึงต้องประสานงานและดำเนินการร่วมกับเครือข่ายยูนิเน็ต และไทยสารเนคเทค หากเครือข่ายใดเครือข่ายหนึ่งมีปัญหาย่อมสร้างปัญหาให้กับ NOC ของเครือข่ายนนทรีได้
การทำงานร่วมกันของเครือข่ายซัพพลายเออร์เป็นเรื่องสำคัญ การสร้างการบริหารร่วมกันเป็นเรื่องที่เกี่ยวพันกับหลายด้าน ทั้งทางด้านวัฒนธรรมการทำงานความสัมพันธ์ส่วนตัว และการช่วยกันแก้ปัญหา วางแผนทางเทคนิค ตลอดจนการแก้ปัญหาการดำเนินการร่วมกันอย่างทันทีทันใด
การดำเนินการ SCM ของเครือข่ายเป็นตัวอย่างที่สำคัญ เพราะ NOC ต้องทำงานร่วมกันตลอด 24x7

รูปที่ 3 การดำเนินการ SCM ของเครือข่าย

ทีมดำเนินงานทางด้าน NOC ทั้งของเครือข่ายนนทรี ยูนิเน็ต และไทยสาร องค์การโทรศัพท์แห่งประเทศไทย ทีเอ การสื่อสารแห่งประเทศไทย บริษัทบริการสื่อสารอื่น ๆ ต้องทำงานร่วมกันตลอดเวลา การแลกเปลี่ยนข่าวสารระหว่างกันตลอดเวลา การเข้าใจและมีวัฒนธรรมการทำงานร่วมกัน การช่วยเหลือซึ่งกันแลกัน โดยเฉพาะการวางแผนการดำเนินการ การใช้ข้อมูลสถิติ และข้อมูลดำเนินการร่วมกันเพื่อประโยชน์ร่วมกัน เพื่อลดปัญหาที่เกิดขึ้นจากการดำเนินการร่วมกันต่าง ๆ
หากไม่ให้ความสนใจในเรื่อง SCM โดยต่างฝ่ายต่างสนใจเฉพาะเรื่องตนเอง และไม่ร่วมกัน ยอมสร้างปัญหาความราบรื่นในการดำเนินงานได้ นนทรีเน็ตจึงเป็นตัวอย่างของงานการร่วมมือกันระหว่างหน่วยงานได้เป็นอย่างดี เป็นผลทำให้ต้นทุนรวมของเครือข่ายต่ำลงได้มาก เช่น การใช้บริการผ่านทาง NECTEC ซึ่งไม่ต้องเสียค่าบริการการเข้าถึงข้อมูลภายในประเทศ ตัวอย่างการบริหารวางตามทฤษฎีใหม่เป็นเรื่องที่ผู้บริหารองค์กรต้องให้ความสำคัญ และที่สำคัญต้องทำงานร่วมกับหน่วยงานที่เป็น Supply Chain ได้เป็นอย่างดี และยังให้ความสำคัญกับทางด้าน CRM ด้วยเช่นกัน
ผู้บริหารตามหลักทฤษฎีใหม่จึงต้องทำงานร่วมกับองค์กรอื่นได้เป็นอย่างดีเพื่อประโยชน์ร่วมกันตามกลยุทธ์ WIN-WIN ในทางธุรกิจ

ที่มา : http://www.ku.ac.th/magazine_online/scm.html

แนวโน้มของ ERP ยุคหน้า

แนวโน้มของ ERP ยุคหน้า
ศตวรรษที่ 21 ที่เพิ่งเริ่มต้นนี้ เป็นช่วงเวลาที่องค์กรบริษัททั้งหลายกำลังเผชิญกับยุคแห่งการเปลี่ยนแปลง และการปฏิรูปครั้งใหญ่ เพื่อให้สามารถตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อมได้อย่างทันท่วงที องค์กรทั้งหลายจึงได้เลิกล้มแนวทางเดิม คือ ทำทุกอย่างเอง ไปสู่การบริหารที่มีการสร้างเครือข่ายกับองค์กรอื่นเพื่อเปลี่ยนไปเป็นองค์กรยุคใหม่ และจากความก้าวหน้าของอินเทอร์เน็ต ทำให้เครื่องคอมพิวเตอร์กลายเป็นโครงสร้างพื้นฐานสำหรับการติดต่อเชื่อมโยงกันอย่างง่ายดาย ซึ่งช่วยให้ E-Business แพร่หลายได้อย่างกว้างขวาง ส่งผลให้องค์กรบริษัทต่างๆสามารถดำเนินธุรกิจได้เร็วขึ้นด้วยต้นทุนที่ลดลง นั่นคือ E-Business กลายเป็นตัวเร่ง (enabler) ของการเปลี่ยนแปลงไปสู่องค์กรยุคใหม่

1. แนวโน้มของ E-Business
1.1. แนวคิดของ E-Business
ERP Research Promotion Forum ได้ให้คำจำกัดความของ E-Business โดยเปรียบเทียบให้ ERP เป็นกลไกสำหรับการปฏิรูปให้ห่วงโซ่ของมูลค่าภายในองค์กรมีประสิทธิภาพสูงสุด ส่วน E-Business นั้นเป็นกลยุทธ์สำหรับการปฏิรูปห่วงโซ่ของมูลค่าทั้งหมดข้ามองค์กร ครอบคลุมตั้งแต่คู่ค้าไปจนถึงลูกค้าให้มีประสิทธิภาพสูงสุด
คำจำกัดความของ ERP กับ E-Business
- ERP เป็นวิธีบริหารจัดการห่วงโซ่ของลูกค้าภายในองค์กรให้มีประสิทธิผลสูงสุด
- ระบบ ERP เป็นวิธีการทาง IT ในการทำให้แนวคิดเกิดขึ้นเป็นรูปธรรม
- E-Business คือกลยุทธ์ทางธุรกิจ ซึ่งใช้เทคโนโลยีอินเทอร์เน็ตเพื่อเชื่อมโยงองค์กร ผู้ป้อนวัตถุดิบ หุ้นส่วนทางธุรกิจ และลูกค้า อย่างเป็นระบบเปิด เพื่อยกประสิทธิผลของการบริหารธุรกิจในทุกๆขั้นตอนของห่วงโซ่ของมูลค่าให้สูงยิ่งขึ้น

จากรูปด้านล่างนี้ แสดงให้เห็นภาพของ E-Business ตามคำจำกัดความนี้ สำหรับระบบสารสนเทศจำเป็นต้องใช้ระบบที่สามารถทำการประมวลผลแบบเรียลไทม์ โดยมีการเชื่อมต่อกับทุกองค์กรในห่วงโซ่ของมูลค่า
1.2 เกาะกระแส E-Business
สิ่งที่ลืมไม่ได้ของ E-Business คือ ปัจจัยผลักดัน มิได้เกิดจากความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีสารสนเทศเพียงอย่างเดียว จากช่วงปลายของทศวรรษที่ 1990 เป็นต้นมา ได้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในด้านการบริหารองค์กร คือ เปลี่ยนจากระบบ ทำทุกอย่างด้วยตัวเอง ที่ใช้กำลังทุนขนาดใหญ่ในการสร้างทรัพยากรทางธุรกิจ ไปเป็น ระบบ ไม่ทำทุกอย่างด้วยตัวเอง ที่ใช้พลังแห่งเครื่องหมายยี่ห้อสินค้าและองค์ความรู้เป็นอาวุธ โดยมีความสามารถที่จะมีความร่วมมือที่แน่นแฟ้นและฉับไวระหว่างองค์กร ด้วยการใช้ E-Business เป็นพลังขับเคลื่อนองค์กรให้ออกจากระบบทำทุกอย่างด้วยตัวเอง และเป็นตัวเร่งให้การเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของอุตสาหกรรมการผลิตเร็วยิ่งขึ้น
1.3 แนวโน้มของ E-Business
ที่ผ่านมาแม้ว่าองค์กรที่ทำธุรกิจอินเทอร์เน็ตแบบ B2C(ธุรกรรมระหว่างธุรกิจกับผู้บริโภค) อาจจะมีปัญหาบ้าง แต่ E-business ก็ยังขยายตัวต่อเนื่อง อย่างไรก็ตาม ต่อจากนี้ไปกระแสหลักของ E-Business จะไม่ใช่ B2C อีกต่อไป แต่จะเป็น B2B(ธุรกรรมระหว่างองค์กร) ระหว่างองค์กรธุรกิจที่มีอยู่เดิม ซึ่ง E-Business มีแนวโน้มเป็น 2 ลักษณะ คือ
1. ตลาดอิเล็กทรอนิกส์แบบ Private B2B (แบบแนวตั้ง) ที่เน้นตลาดอิเล็กทรอนิกส์ขององค์กรในกลุ่มเดียวกัน โดยมีองค์กรที่สำคัญมากสุดอยู่ตรงกลาง จะเชื่อมต่อเป็นระบบเดียวกันกับระบบ Supply Chain Management (SCM) ของบริษัทใหญ่ เพื่อสร้างความแตกต่างจากคู่แข่งและใช้ในการบริหารสินค้า หรือผลิตภัณฑ์ที่มีคุณลักษณะพิเศษที่เกี่ยวข้องกับความลับของบริษัท
2. ตลาดอิเล็กทรอนิกส์แบบ Public B2B (แบบแนวนอน) ที่เน้นตลาดอิเล็กทรอนิกส์ระหว่างกลุ่มต่างๆ ไม่มีการสร้างความแตกต่าง แต่เน้นการลดต้นทุน โดยพุ่งเป้าหมายไปที่สินค้าประเภททั่วไป

2. กระแส ERP ใหม่ของประเทศอเมริกา (Extended ERP)
1. กำเนิดของ Extended ERP
ในช่วงต้น ทศวรรษที่ 1990 บริษัทต่างๆในอเมริกา ได้มีการนำ ERP มาใช้กันอย่างแพร่หลาย อย่างไรก็ตาม หลังจากนั้นมาได้ถูกบดบังโดยกระแสใหม่ที่เรียกว่า E-Business
ปัจจุบัน บริษัทส่วนใหญ่ของอเมริกา มีแนวโน้มที่จะลงทุนด้าน IT ไปที่ E-Business มากกว่าเรื่องของการนำERP มาใช้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า บริษัทในอเมริกาเลิกให้ความสำคัญกับ ERP เพราะระบบ E-Business ที่หลายบริษัทกำลังนำมาใช้นั้น ส่วนใหญ่มี backbone หรือโครงสร้างพื้นฐานที่สร้างขึ้นมาจากระบบ ERP นั่นเอง
ในการเปลี่ยนแปลงองค์กรให้เป็น E-Business นั้น มีความจำเป็นต้องพัฒนาเครือข่ายระหว่างองค์กรกับคู่ค้าและลูกค้า ควบคู่กับการปรับธุรกรรมทั้งหมดภายในองค์กรให้เป็นระบบดิจิตอลด้วย และเพื่อการนี้ เป็นที่ทราบกันดีว่า จำเป็นต้องสร้างฐานข้อมูลสารสนเทศอันเป็นหนึ่งเดียวขององค์กรทั้งหมด โดยการบูรณาการรวมระบบบริหารสมัยใหม่ทั้งหลาย เช่น SCM (Supply Chain Management), CRM (Customer Relationship Management), E-Commerce โดยมี ERP เป็นศูนย์กลาง ดังนั้นปัจจุบันการมุ่งสู่ E-Business จึงเกิดแนวคิดใหม่ที่เรียกว่า Extended ERP ซึ่งก็คือ การบูรณาการรวมระบบงานต่างๆขององค์กรโดยมีระบบ ERP เป็นฐาน เพื่อให้มีความสามารถต่างๆต่อยอดขึ้นไปจากระบบ ERP เดิม
2. ความเป็นมาของกำเนิดของ Extended ERP

1. การมาถึงของยุค E-Business
• การใช้เพื่อยกประสิทธิภาพ การใช้เป็นกลยุทธ์

(E-Business ทำให้การแข่งขันสูงขึ้น)
• การใช้แบบ Stand alone (ภายใน) การทำงานแบบร่วมมือกัน

(collaboration กับคู่ค้าและลูกค้า)
2. ผู้ผลิต ERP ต้องบุกเบิกสร้างตลาดใหม่
• การตกต่ำของยอดขาย ERP (ตลาดองค์กรขนาดใหญ่อิ่มตัว ส่วนองค์กรขนาดเล็กขาดแคลนทุน)
• ใช้ ERP เป็น backbone ไปสู่ E-Business(SUITE)
3. ความก้าวหน้าของเทคโนโลยีที่ทำให้การรวม ERP กับระบบอื่นเกิดขึ้นได้
• ความก้าวหน้าของเทคโนโลยีที่ทำให้สามารถเชื่อมระบบ ERP กับระบบภายนอกได้(Internet, การเข้าถึงแบบ Web based access)
• ข้อมูลในระบบ ERP ระบบข้อมูลแบบปิด แบบเปิด

(ความก้าวหน้าของเทคโนโลยีเครือข่าย)

1. การมาถึงของยุค E-Business
ท่ามกลางสภาวะแข่งขันอันรุนแรงภายใต้กระแสโลกาภิวัตน์ องค์กรทั้งหลายได้ลงทุนในการใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยีสารสนเทศระดับแนวหน้า เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการบริหารจัดการ และการผลิตอย่างเต็มที่ โดยทบทวนและปรับปรุงให้กระบวนการทางธุรกิจนั้นไม่ซับซ้อนและเป็นระบบ โดยใช้ฐานข้อมูล ERP ทำให้สามารถรู้ถึงสถานภาพของธุรกิจในระดับภาพรวมแบบเรียลไทม์ ซึ่งมีประโยชน์มากในการสร้างกระบวนการตัดสินใจในเชิงบริหารที่รวดเร็ว และการวางแผนกลยุทธ์ในอนาคตขององค์กร
หลังจากกำเนิดของเทคโนโลยีอินเทอร์เน็ต การเกิดของร้านค้าออนไลน์ การใช้เทคโนโลยี Web สำหรับการบูรณาการระบบ back office ล้วนเป็นการเข้าสู่ยุค E-Business ซึ่งประยุกต์ใช้เทคโนโลยีอินเทอร์เน็ตเพื่อเสริมอำนาจในการแข่งขันและเพิ่มกำไร และเป็นการสร้างสนามแข่งขันใหม่ทางการตลาดขององค์กรธุรกิจ
ด้วยเหตุนี้ยุคแห่งการใช้ ERP เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในองค์กรได้สิ้นสุดลงแล้ว และกำลังเข้าสู่ยุคใหม่ ซึ่งเป็นยุคแห่งการพัฒนาเครือข่ายขนาดใหญ่ที่รวมทั้งผู้ป้อนวัตถุดิบและลูกค้าเข้าด้วยกัน เป็นระบบ อีกทั้งการเกิด E-Business และความต้องการใช้ข้อมูลร่วมกับองค์กรภายนอก ทำให้เกิดงานใหม่และ เกิดความต้องการผลิตภัณฑ์และเทคโนโลยีใหม่ที่จะสนับสนุนระบบใหม่ตามมา
2. ผู้ผลิต ERP ต้องบุกเบิกสร้างตลาดใหม่
จากการมาถึงยุค E-Business ทำให้บทบาทหน้าที่ของระบบสารสนเทศที่อยู่บนฐานของ ERP ของบริษัทต่างๆ ในอเมริกาได้เปลี่ยนไป กว่าครึ่งของบริษัทใหญ่ได้นำ ERP มาใช้เรียบร้อยแล้ว ส่วนบริษัทขนาดกลางและเล็ก มีงบประมาณจำกัด ไม่สามารถจัดหา ERP ไปใช้ได้ ทำให้ยอดขายของผู้ผลิต ERP ลดลง จึงเริ่มหาบทบาทใหม่ของ ERP สำหรับการบริหารจัดการองค์กร เพื่อพัฒนาบุกเบิกให้เกิดตลาดใหม่ขึ้น
3. ความก้าวหน้าของเทคโนโลยีที่ทำให้การรวม ERP กับระบบอื่นเกิดขึ้นได้
เทคโนโลยีที่ทำให้การบูรณาการระหว่างระบบ และการแลกเปลี่ยนข้อมูลกับระบบภายนอกเกิดขึ้นได้ ได้รับการพัฒนาอย่างรวดเร็วด้วยความก้าวหน้าของ อินเทอร์เน็ต และเทคโนโลยีการเข้าถึงข้อมูลแบบ web based ทำให้การแลกเปลี่ยนข้อมูลกับภายนอกทำได้ง่ายขึ้น สามารถใช้ประโยชน์และเข้าถึงข้อมูล ERP ได้อย่างรวดเร็ว ทั้งยังมีการปรับปรุงระบบ ERP ให้สอดคล้องกับระบบ E-Business ด้วย นอกจากนั้นในระยะหลังมีการใช้ระบบที่มีโครงสร้างแบบคอมโพเนนต์ การมีซอฟท์แวร์ทูลสนับสนุนการเขียนโปรแกรม ฯลฯ ทำให้องค์กรผู้ใช้งานสามารถปรับเปลี่ยนหรือขยายระบบ ERP ได้อย่างรวดเร็วขึ้น
3. จุดเด่นของ Extended ERP
Extended ERP เป็นระบบสารสนเทศขององค์กรที่มีจุดเด่น 3 ประการ คือ
1. บูรณาการโดยมี ERP เป็นฐาน
Extended ERP เป็นระบบบริหารที่ใช้รากฐานของ ERP โดยการบูรณาการกับซอฟท์แวร์ต่างๆ เช่น SCM, CRM, E-Commerce ฯลฯ และสามารถใช้ข้อมูลร่วมกันสำหรับซอฟท์แวร์ทั้งหมดได้
2. เชื่อมโยงห่วงโซ่ของมูลค่าทั้งภายในและภายนอก
Extended ERP เป็นระบบที่มีระบบ ERP ซึ่งบูรณาการกระบวนการทางธุรกิจขององค์กรอยู่ที่แกนกลาง และเชื่อมต่อระหว่างองค์กรกับผู้ป้อนวัตถุดิบด้วย SCM และบริหารลูกค้าองค์กรโดยระบบ CRM ส่งผลให้เกิดการเชื่อมโยงของห่วงโซ่มูลค่าทั้งภายในและภายนอก
3. IP based infrastructure และ Web Application
ระบบต่างๆเหล่านี้ ถูกสร้างบนฐานโครงสร้างเครือข่ายแบบ IP (Internet Protocol) จึงสามารถเข้าเรียกใช้ หรือป้อนข้อมูลผ่านระบบเครือข่ายได้ อีกทั้งการใช้ Web Application ทำให้สามารถทำธุรกิจแบบ E-Business ได้

3. ผลทางการบริหารของการใช้ Extended ERP
สามารถแบ่งได้ 2 ประเด็นใหญ่ คือ
1. การปฏิรูปโครงสร้างธุรกิจขององค์กร
2. การปฏิรูปกระบวนการทางธุรกิจ

การปฏิรูปโครงสร้างองค์กร
สร้างระบบที่มีความยืดหยุ่นสูง สามารถรวมธุรกิจในเครือ ซึ่งได้มาจากการซื้อกิจการให้เป็นเอกภาพ
สามารถสร้างระบบงานที่จำเป็นสำหรับธุรกิจใหม่ได้อย่างรวดเร็วและมีความยืดหยุ่นในการขยายระบบ
สามารถรับมือกับการปฏิรูปโครงสร้างองค์กรได้อย่างรวดเร็ว
พัฒนารูปแบบธุรกิจใหม่ เพื่อให้สามารถป้อนข้อมูลความต้องการหรือตรวจสอบข้อมูลสินค้าคงคลังได้โดยตรง
การปฏิรูปกระบวนการทางธุรกิจ
ลดระยะเวลาของวงจรการผลิต
ขยายธุรกิจได้โดยเป็นผลจากการปรับปรุงความสัมพันธ์กับผู้ค้าปลีกและผู้รับจ้างผลิต
จากการให้มีการใช้ข้อมูลร่วมกันแก่ผู้จัดจำหน่ายสินค้า และผู้จำหน่ายวัตถุดิบ ทำให้มีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิด
ช่วยให้ประสิทธิภาพการทำงานสูงขึ้น
ลดมูลค่าของสินค้าคงคลัง เพิ่มความพอใจของลูกค้า
เพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของผู้ขายส่ง ยกขีดจำกัดจำนวนลูกค้าที่สามารถดูแลได้ รักษาความถี่ในการเยี่ยมลูกค้า ลดความสูญเสียโอกาสจากการขาดสินค้าในคลังสินค้า
กระชับความสัมพันธ์โดยการให้ใช้ข้อมูลร่วมกันแก่ผู้ผลิต ผู้ขนส่ง ตัวแทนจำหน่ายในต่างประเทศ ทำให้ประสิทธิภาพของธุรกิจดีขึ้น

4. แนวโน้มของ ERP ยุคหน้า
1. กระบวนการพัฒนาระบบสารสนเทศ
1.1 ขอบเขตบูรณาการ
ก่อนยุค ERP นั้น ระบบสารสนเทศขององค์กรถูกสร้างโดยแบ่งแยกกันในแต่ละงาน และเชื่อมโยงแต่ละงานด้วยวิธีแลกเปลี่ยนไฟล์ข้อมูลเป็นครั้งคราว ด้วยเหตุนี้ จึงเกิดการล่าช้าในการประสานบูรณาการข้อมูลตามแนวนอนของแต่ละงาน ยังผลให้ การนำข้อมูลภายในองค์กรมาใช้ประโยชน์ในการบริหารนั้นล่าช้า ซึ่งระบบ ERP ขยายขอบเขตการบูรณาการสู่ระดับทั้งองค์กร และสามารถกำจัดการล่าช้าดังกล่าวได้
1.2 งานเป้าหมาย
การทำให้เป็นระบบงานนั้น โดยปกติแล้วเป้าหมายจะเริ่มจาก back office ซึ่งเป็นงานประจำที่มีรูปแบบตายตัว สามารถเปลี่ยนเป็นระบบอัตโนมัติได้ง่ายก่อน แล้วจึงขยายไปสู่ front office ซึ่งเป็นงานเฉพาะทางไม่มีรูปแบบตายตัว เช่น งานวางแผน งานออกแบบ
1.3 วัตถุประสงค์หลัก
วัตถุประสงค์หลักของช่วง non ERP คือ การประหยัดและลดต้นทุนของทุกงานในองค์กร ส่วนช่วง ERP นั้น วัตถุประสงค์หลักคือ ปฏิรูปกระบวนการทางธุรกิจ โยการบูรณาการกระบวนการทางธุรกิจทั้งหมดขององค์กรรวมกัน เป็นการรวมเข้าเป็นหนึ่งเดียวกับกลยุทธ์ขององค์กร
1.4 โครงสร้างพื้นฐาน IT และเวลาที่ใช้ในการพัฒนาระบบ
โครงสร้างพื้นฐาน IT นั้นเปลี่ยนจากระบบ Mainframe มาเป็นระบบ client & server และกลายมาเป็นระบบ IP based หรือ Web Application ในยุคของ Extended ERP และเวลาในการพัฒนาระบบก็ลดลงด้วย จากนี้ไปจะต้องมีระบบที่มีความสามารถในการสร้างระบบการปฏิรูปธุรกิจ และการปฏิรูปกระบวนการทางธุรกิจในเวลาที่สั้น เพื่อรับมือกับการเปลี่ยนแปลงของสภาวะแวดล้อมทางธุรกิจที่เร็วยิ่งขึ้นทุกวัน
2. แนวโน้มของ ERP ยุคหน้า
ระบบ ERP ยุคหน้าซึ่ง E-Business จะเติบโตเต็มที่ จะได้รับการพัฒนายิ่งขึ้นไปจาก Extended ERP ซึ่งจะมีบทบาทในการรองรับสิ่งต่อไปนี้
2.1 งานหน้าร้าน (front office)
สำหรับ ERP ยุคหน้า เป้าหมายของสิ่งที่จะเชื่อมโยงระหว่างองค์กรธุรกิจนั้น ไม่ใช่เฉพาะการบริหารซัพพลายเชนของผลิตภัณฑ์ที่มีอยู่แล้วเท่านั้น แต่จะต้องครอบคลุมไปถึงการวางแผน การออกแบบ การพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่อีกด้วย
2.2 ห่วงโซ่ของมูลค่าที่ไม่หยุดนิ่ง
ห่วงโซ่มูลค่าในปัจจุบันมีลักษณะปิด โดยประกอบด้วยสมาชิกหลักในองค์กรหรือบริษัทเดียวกัน ในอนาคตธุรกิจจะเป็นแบบเปิดและมีเทคโนโลยีการบูรณาการระบบข้ามองค์กรที่เรียกว่า Dynamic B2B มากขึ้น
2.3 กลยุทธ์เชิงรุก
ปัจจุบัน กุญแจของความสามารถในการแข่งขัน ได้เปลี่ยนจาก กลยุทธ์เพื่อตอบสนองรับมือกับการเปลี่ยนแปลงสภาวะแวดล้อมทางธุรกิจ มาเป็น กลยุทธ์การที่รู้ถึงการเปลี่ยนแปลงล่วงหน้า ดังนั้น ERP ยุคหน้าจะต้องมีความสามารถที่จะวางแผน ปฏิบัติ และประเมินผลการปฏิรูปโครงสร้างอย่างฉับพลันทันทีได้

ทำอย่างไรที่จะทำให้การนำ ERP มาใช้ให้ประสบความสำเร็จ 3

ทำอย่างไรที่จะทำให้การนำ ERP มาใช้ให้ประสบความสำเร็จ 3

4. ใช้วิธีการพัฒนาที่ใช้ ประโยชน์ของ template
เมื่อนำ ERP มาใช้ การใช้ประโยชน์จาก template ทำให้สามารถกำหนด business scenario และ ออกแบบ business process ซึ่งเป็นขั้นตอนที่ยากที่สุดได้อย่างมีประสิทธิภาพ โดยการเปรียบเทียบกับ business scenario ที่กำหนดล่วงหน้าเป็น template และการเปรียบเทียบกับ business process ที่ ออกแบบไว้ล่วงหน้าเป็น template ซึ่งมีผลช่วยลดปริมาณงานของการพัฒนาลงอย่างมาก ลดจำนวนครั้งของการทวนซ้ำการออกแบบ, prototyping, ทดสอบและประเมิน ทำให้สามารถเพิ่มความเร็วของการดำเนินการโครงการ สิ่งนี้ช่วยลดต้นทุนการพัฒนาและลดระยะเวลาของการนำ ERP มาใช้ ประสบความสำเร็จ
Template คือ ERP package ที่สามารถใช้งานได้ทันที โดยการกำหนด parameter ไว้ล่วงหน้า และรวมถึงเอกสารอธิบาย, flow การทำงาน, คู่มือการทำงาน, คู่มือการทำงาน, เอกสารสรุปการออกแบบ add on, report form ที่มีใน add onฯลฯ ตามปกติ template จะถูกนำเสนอโดยผู้จำหน่าย ERP package หรือ ที่ปรึกษา แต่บางครั้งอาจมีการจัดเตรียม template ภายในบริษัท โดยผู้ใช้ ERP package เพื่อการกระจายใน แนวนอนอย่างมีประสิทธิภาพ

5. เข้าใจความยากในการนำ ERP มาใช้และบริหารโครงการอย่างระมัดระวัง
เพื่อทำให้การนำ ERP มาใช้ประสบความสำเร็จ จะต้องคำนึงถึงความยากในการนำ ERP มาใช้ ตั้งแต่ต้น และทำการบริหารโครงการการนำ ERP มาใช้อย่างระมัดระวัง การบริหารโครงการการนำ ERP มาใช้ในปัจจุบันยังพึ่งพาความสามารถส่วนบุคคลอยู่มาก จึงถือว่ายังขาดความสมบูรณ์และอยู่ในระดับความสำเร็จที่ต่ำ ทำให้โครงการการนำ ERP มาใช้ประสบความสำเร็จมีจำนวนจำกัด และไม่สามารถ ตอบสนองต่อการขยายตัวในอนาคตได้ ดังนั้นการเพิ่มระดับความสมบูรณ์ของการบริหารโครงการที่เป็น ระบบเพื่อให้ใคร ๆ สามารถทำสำเร็จได้จึงเป็นเรื่องสำคัญเร่งด่วน

• สิ่งที่ต้องพิจารณาในการบริหารโครงการการนำ ERP มาใช้
1. ใช้ ERP package ที่เป็น black box
การกำหนด business scenario ใหม่ การออกแบบ และการกำหนด business process ใหม่ให้สอดรับนั้นเป็นสิ่งจำเป็นจากการปฏิวัติการทำงาน การกำหนดเหล่านี้ ต้องใช้เครื่องมือ ERP package ซึ่งถือว่าเป็น black box ในการทำงานซึ่งไม่ใช่เรื่องง่าย ดังนั้นจะต้องเอาชนะความยากลำบากนี้ ในขณะที่ทำการบริหารโครงการ
2. พัฒนาระบบสารสนเทศขนาดใหญ่
การนำ ERP มาใช้งานเป็นการพัฒนาระบบสารสนเทศขนาดใหญ่ที่ใช้เทคโนโลยีสารสนเทศล่าสุด โดยสิ่งที่ต้องทำคือ การใช้ software ขนาดใหญ่ที่เป็น black box ที่เรียกว่า ERP package บน platform ของ hardware, software ที่ใช้เทคโนโลยีล่าสุด ในการสร้างระบบที่มีประสิทธิภาพสูงตามที่ ต้องการ และจะต้องทำให้การทำงานมีเสถียรภาพในฐานะที่เป็นระบบสารสนเทศหลักขององค์กร
3. ใช้สภาพแวดล้อมสนับสนุนและใช้วิธีการบริหารโครงการใหม่
การนำ ERP มาใช้งานจำเป็นต้องใช้วิธีการบริหารโครงการแบบใหม่ที่ใช้เทคนิคทางวิศวกรรมและใช้ประโยชน์ของระบบสารสนเทศ สำหรับสนับสนุนการบริหารโครงการเข้าช่วย ซึ่งวิธีการบริหารโครงการแบบใหม่ จะทำการวางแผนโครงการโดยการวิเคราะห์ project process แบ่งสิ่งที่ต้องทำเป็นหน่วยการปฏิบัติงานย่อยอย่างละเอียด เท่าที่สามารถทำได้ล่วงหน้า (Work Breakdown Structure) แต่ละหน่วยปฏิบัติการย่อย ต้องกำหนด ขั้นตอน, การจัดสรรทรัพยากร, การลงบัญชีต้นทุน ให้มีความชัดเจน
4. ใช้ประโยชน์ของเทคนิคการบริหารโครงการใหม่
วิธีการบริหารโครงการแบบใหม่ จะทำการวางแผนโครงการโดยการวิเคราะห์ project process แบ่งสิ่งที่ต้องทำออกเป็นหน่วยปฏิบัติงานย่อยอย่างละเอียด เท่าที่สามารถทำได้ล่วงหน้า (Work Breakdown structure) นอกจากนั้นสำหรับแต่ละหน่วยการปฏิบัติการย่อย ยังต้องทำให้ขั้นตอน, การจัดสรรทรัพยากร, กำหนดการลงบัญชีต้นทุน มีความชัดเจน โดยทั้งหมดนี้จะเป็นการกำหนดเกณฑ์ (base Line) ของโครงการ
กราฟต่อไปนี้แสดงตัวอย่างการทำระยะเวลา และต้นทุนสะสมในรูปกราฟ โดยแสดงถึงเส้นเกณฑ์ในการดำเนินโครงการ การใช้เทคนิคการบริหารโครงการใหม่ที่เรียกว่า EVMS (Earned Valued Management System) เป็นสิ่งจำเป็นเพื่อให้โครงการประสบความสำเร็จ โดยระบบนี้จะบอกให้รู้ถึงความก้าวหน้า และการลงบัญชีต้นทุนของทุกขั้นตอนการปฏิบัติการย่อย สามารถทำการ Monitorโครงการ และคาดการณ์จุดที่จะไปถึงในขั้นสุดท้าย และสามารถประเมินความเสี่ยงโดย ติดตามดูความแตกต่างจากเกณฑ์ (base line) อยู่เสมอพร้อมๆ กับการดำเนินมาตรการป้องกัน ล่วงหน้าได้

6. เมื่อใช้งานจริง ให้คิดว่ายังเสร็จแค่ 50 %
การนำ ERP มาใช้ไม่ได้จบตรงการเริ่มใช้งานจริง แต่ต้องคิดว่าการเริ่มใช้งานจริงเป็นการได้มาครึ่งทาง เท่านั้น การใช้งานจะประสบผลสำเร็จ ต้องมีกิจกรรมการให้ความรู้อย่างต่อเนื่อง, การปฏิรูปองค์กรอย่าง ต่อเนื่อง, การแสวงหาประสิทธิผลอย่างต่อเนื่อง โดยต้องประกาศให้ทราบทั่วกันภายในบริษัท

7. คำนึงถึงการกระจายในแนวนอนตั้งแต่แรก
การนำ ERP มาใช้จำเป็นต้องมีการกระจายในแนวนอน คือการกระจายสู่สายธุรกิจอื่น, การระจายสู่โรงงานอื่นของบริษัท ฯลฯ ความสามารถทำการกระจายในแนวนอน และการกระจายในวงกว้างอย่างรวดเร็วจะทำให้ การนำ ERP มาใช้ทั่วทั้งบริษัท ประสบความสำเร็จ เพื่อให้การกระจายในแนวนอนใน บริษัททำได้ง่าย จำเป็นต้องจัดทำผลสำเร็จของการนำมาใช้ครั้งแรกให้เป็น template ภายในบริษัท โดยใน การจัดทำนี้ การทำให้สามารถมองเห็น business scenario และ business process ของ template ของ บริษัทได้ด้วยตาเป็น business process model เป็นสิ่งสำคัญ

8. วางระบบดูแลรักษา ERP
ความสามารถดูแลรักษาระบบ ERP ได้อย่างดี จำเป็นต้อง สร้างบุคลากรสำหรับการดูแลรักษา รวมทั้งจัดทำเอกสารสำหรับการดูแลรักษา

9. ขยายและต่อยอดระบบ
หากประสบผลสำเร็จในการนำ ERP มาใช้ การรีบขยายต่อยอด ERP โดยใช้ประโยชน์จากการมี รากฐานของระบบสารสนเทศขององค์กรที่ได้จากการสร้างระบบ ERP และการฝังรากของแนวคิด ERP ช่วย
เพิ่มความสำเร็จของการนำ ERP มาใช้ ซึ่งอาจขยายต่อยอด
- ขยายไปสู่ E-business โดยการทำระบบ E-Commerce มีระบบความสัมพันธ์กับลูกค้า,ความสัมพันธ์กับคู่ค้า, ซัพพลายเออร์
- ขยายไปสู่ SCM โดยพัฒนาต่อยอดไปสู่ความร่วมมือกับซัพพลายเออร์โดยผ่านระบบ SCM และการสร้างความแตกต่างด้วย business model ที่เหนือกว่าบริษัทอื่นเพื่อสร้างขีด ความสามารถให้สูงขึ้น
- ขยายไปสู่ CRM สร้างความร่วมมือที่สร้างสรรค์กับลูกค้า เป็นการสร้างความแตกต่างให้ เหนือกว่าในการแข่งขันกับบริษัทอื่นสูงขึ้น

ทำอย่างไรที่จะทำให้การนำ ERP มาใช้ให้ประสบความสำเร็จ 2

ทำอย่างไรที่จะทำให้การนำ ERP มาใช้ให้ประสบความสำเร็จ 2

3. ใช้วิธีการพัฒนาที่ใช้ business process model ซึ่งมีรายละเอียดคือ
1. กำหนดแนวทางของการใช้ business process model
ควรตั้งเป็นแนวทางตั้งแต่ขั้นแรกของการพัฒนาให้มีการจัดทำ business process model สำหรับ business scenario และ business process และทำ business scenario, business process ให้อยู่ในรูปที่สามารถมองเห็นและเข้าใจได้ด้วยตา และกำหนดให้ใช้ business model เป็นภาษากลางในการออกแบบ business process พร้อมทั้งกำหนดการใช้เครื่องมือออกแบบ business process ด้วย
ปัจจุบันผู้จำหน่าย ERP package หันมาเริ่มใช้ business process model ในการนำเสนอ business scenario และ business process ที่ ERP package มีให้เลือกใช้ด้วย

2. ร่าง business scenario
ร่าง business process scenario เป้าหมายโดยอ้างอิงกับ business scenario ที่ ERP package นำเสนอ ERP package บางตัวอาจมี business process model ของ business scenario ที่นำเสนอไว้ให้ ในขณะเดียวกัน ใช้เครื่องมือช่วยออกแบบ business process และ จัดทำ business process model ที่แสดง business scenario ที่ร่างไว้
3. prototyping ตาม business scenario
กำหนด parameter ของ ERP package ตาม business scenario ที่ร่างและทำ Prototyping
4. ทดสอบและประเมิน business scenario
ลองใช้งาน ERP package ที่ทำ prototyping ทดสอบและประเมินความเหมาะสมของ Business scenario ที่ร่าง
5. ออกแบบ business process
ใช้ผลของการทดสอบและการประเมิน business scenario ทำการเพิ่มเติม แก้ไข business scenario และทำการออกแบบ business process โดยอ้างอิงกับ business process ที่ ERP package นำเสนอ ERP package บาง package อาจมี business process model ของ business process ที่นำเสนอไว้ให้ ซึ่งควรนำไปใช้อย่างมีประสิทธิผล ผลที่ได้คือการจัดทำ business process model ที่แสดง business process ที่ออกแบบโดยใช้เครื่องมือออกแบบ business process model ที่จัดทำขึ้นนี้จะเป็นเอกสารที่เป็นสินทรัพย์ของบริษัทที่สามารถใช้ได้อย่างมีประสิทธิผลในภายหลัง คือ ในขั้นตอนใช้งาน, การฝังรากอย่างมั่นคงและการพัฒนา ต่อยอด, การดูแลรักษา, การทำ version update, การพัฒนาต่อยอดระบบ ERP ฯลฯ
6. prototyping ตาม business process
ทำการออกแบบ parameter ของ ERP package ตาม business process ที่ออกแบบ และทำ prototyping
7. ทดสอบประเมินผล business process
ลองใช้ ERP package ที่ทำ prototyping ทดสอบและประเมิน business process ที่ออกแบบ
8. ทำซ้ำ
ทำการแก้ไขและเพิ่มเติม business scenario business process อีกครั้งจากผลการทดสอบและการประเมิน แล้วทำ prototyping อีก ซึ่งเป็นการทำซ้ำของวงจร การออกแบบ, prototyping, การทดสอบและการประเมิน ในการแก้ไขปรับปรุงนั้น จะต้องทำทำการแก้ไขปรับปรุง business process model ไปด้วย ตามปกติมักจะได้ผลสรุปหลังจากทำซ้ำ 2 หรือ 3 ครั้ง กระบวนการทำซ้ำนี้จะทำให้ parameter ของ ERP package ถูกกำหนดและนิ่ง และแนวทางในการพัฒนาแบบ add on หรือการสร้างระบบภายนอกก็จะชัดเจน ในขณะเดียวกัน business scenario และ business process model เสร็จสมบูรณ์

ทำอย่างไรที่จะทำให้การนำ ERP มาใช้ให้ประสบความสำเร็จ

ทำอย่างไรที่จะทำให้การนำ ERP มาใช้ให้ประสบความสำเร็จ

จากบทความที่ผ่านมา ได้อธิบายถึงสาเหตุที่ทำให้การนำ ERPมาใช้ ประสบความล้มเหลวและประสบความสำเร็จไปแล้ว วิธีการที่จะนำ ERP มาใช้ให้ประสบความสำเร็จ ต้องมีความเข้าใจสาเหตุพื้นฐานเหล่านี้

1. เข้าใจแนวคิดของ ERP และการนำ ERP มาใช้
สิ่งจำเป็นที่สุดก่อนการนำ ERP มาใช้คือ การที่ผู้บริหาร ผู้จัดการ ผู้ที่อยู่หน้างานทุกคนขององค์กร
ที่วางแผนจะ นำ ERP มาใช้เข้าใจสาระสำคัญของแนวคิด ERP โดยเฉพาะสิ่งที่สำคัญคือ
- เข้าใจแนวคิดของ ERP ว่าเป็นการสร้างมูลค่าเพิ่มแก่ลูกค้า การกระจายห่วงโซ่ของมูลค่าของกิจกรรม สำหรับนำเสนอต่อลูกค้าในแนวนอน และทำการรวมระบบงานโดยไม่ยึดติดกับฝ่าย และโครงสร้างขององค์กรในปัจจุบัน เพื่อทำการปรับ ERP ให้เกิดประสิทธิผลสูงสุดขององค์กรโดยรวม
- เข้าใจว่าการนำ ERP มาใช้ จำเป็นต้องสร้างและฝังรากแนวคิดของ ERP อย่างมั่นคงในองค์กร และการนำ ERP มาใช้ เป็นสิ่งที่ทำเพื่อปฏิรูปองค์กร ซึ่งต้องมีการพัฒนาระบบ ERP เพื่อเป็นฐานข้อมูลสนับสนุนรวมไว้ด้วย
- เข้าใจว่าการนำ ERP มาใช้ คือกิจกรรมปฏิรูปองค์กร ซึ่งได้แก่ การปฏิรูปการทำงาน การปฏิรูปการบริหารจัดการ การปฏิรูปวัฒนธรรมและวิถีขององค์กร การปฏิรูประบบสารสนเทศขององค์กร คือ การนำ ERP มาใช้จริงๆ

2. หลีกลี่ยงการนำมาใช้เพียงบางส่วน
การนำ ERP มาใช้เป็นการนำสิ่งที่รวมระบบงานมาใช้ ไม่ใช่เข้าใจว่าเป็นการนำ Stand Alone Operation Application มาใช้ หรือ การนำมาใช้เพียงบางส่วนกับงานที่กำหนดเท่านั้น ดังนั้นจึงควร หลีกเลี่ยงการนำมาใช้เพียงบางส่วน รูปแบบต่อไปนี้แสดงรูปแบบการนำ ERP มาใช้ที่ประสบความสำเร็จ
1. การนำมาใช้แบบ big bang ตั้งแต่เริ่มต้น
ในการนำ ERP มาใช้ สิ่งที่ต้องการคือการกระจายห่วงโซ่ของมูลค่าของกิจกรรมในแนวนอน โดยมีเป้าหมายเป็นงานทั้งหมดที่เกี่ยวข้อง หรือที่เรียกว่าการนำมาใช้แบบ big bang
2. การนำมาใช้แบบเฟส
ในกรณีที่ไม่สามารถนำมาใช้แบบ big bang ได้ เนื่องจากเงื่อนไขด้าน ความเสี่ยง ต้นทุน เวลา จะ ใช้แนวทางขยายงานเป้าหมายออกไปทีละส่วนตามลำดับแบบ step by step แม้จะเป็นการนำมาใช้ แบบเฟส อย่างน้อยที่สุดจะต้องรวมระบบงานที่เกี่ยวข้องกับงานหลักที่เป็นเป้าหมายให้ได้ เช่น การ นำมาใช้โดยรวมระบบงานของวัสดุและบัญชี การนำมาใช้โดยการรวมระบบงานของการขยาย ขอบเขตของการผลิตและวัสดุบัญชี ฯลฯ ถึงแม้จะใช้แนวทางแบบเฟส ก็ต้องวางแผนการขยายขอบเขตของการรวมระบบงานเอาไว้ล่วงหน้า และต้องดำเนินการรวมระบบงานในขอบเขตที่กว้างขวางโดยเร็วที่สุด
3. การนำมาใช้ที่รวมกับระบบบัญชี
การรวมระบบงานกับระบบบัญชีเข้าด้วยกัน เพื่อทำให้สามารถวัดผลของการจัดการ ผลของการ บริหารองค์กรแบบ real time ได้ เกิดเป็นการบริหารจัดการในรูปแบบที่ทำให้สามารถมองเห็นได้ ทำให้เกิดประสิทธิผลในการบริหารจัดการทำได้ง่าย


จบตอนที่ 1 ค่ะ